Στην κατ´ ιδίαν συνάντηση που είχε με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο στο Μπούργκενστοκ της Ελβετίας, μεσούσης της διεθνούς διάσκεψης για την Ουκρανία, ο κ. Μητσοτάκης δεσμεύτηκε να ικανοποιήσει τα αιτήματα που του έθεσε ο Πατριάρχης.
Ζήτησε, όμως, και αυτός με τη σειρά του : την αντικατάσταση του Αρχιεπισκόπου Αμερικής Ελπιδοφόρου και μάλιστα το ταχύτερο δυνατό!
Ο Ελπιδοφόρος, με τις πολλές αστοχίες και τα απανωτά λάθη και τις προκλήσεις του και προπαντός με τον κακό χαρακτήρα του κατάφερε να διχάσει την ομογένεια και να χάσει όλους τους παραδοσιακούς φίλους του, αυτούς που έβαλαν πλάτη για να γίνει Αρχιεπίσκοπος Αμερικής.
Έμεινε με τους μισθοφόρους του, στην Νέα Υόρκη και στην Αθήνα, αυτούς που αμείβονται για τις υπηρεσίες τους για την προβολή του. Και όλοι αυτοί θα είναι οι πρώτοι που θα τον εγκαταλείψουν όταν το πλοίο βουλιάξει ολοσχερώς και ο Ελπιδοφόρος γίνει πρώην ή καταλάβει κάποιο άλλο μεγάλο τίτλο. Τα λεφτά είναι πολλά και ο Πατριάρχης δεν θα τον αφήσει έτσι, θα τον περιποιηθεί ιδιαιτέρως!
Ο Ελπιδοφόρος μπορεί να επαίρεται οτι τελείωσε τον εμβληματικό ναό του Αγίου Νικολάου στο Σημείο Μηδέν, μπορεί να κραδαίνει ότι διέσωσε το συνταξιοδοτικό Ταμείο των κληρικών της Αμερικής και το μεγάλο κατόρθωμα του: κράτησε ενεργή και με πιστοποίηση τη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού στη Βοστόνη, μία Σχολή με ελάχιστους φοιτητές που φυτοζωεί! Δεν μας έχει πει για τα οικονομικά ελλείματα της Σχολής παρά τον πακτωλό χρημάτων που τόσα χρόνια συσσωρεύονται για να την κρατήσουν όρθια.
Συσπείρωσε γύρω του όχι το ποίμνιο της Αμερικής -το ποίμνιο πάει πέταξε και όσο περνά ο καιρός θα φύγουν κι άλλοι- αλλά μόνο τους οικονομικά ισχυρούς όπως τον πρόεδρο της «Ηγεσίας των 100» Τζιμ Λογοθέτη (έναν φιλήσυχο άνθρωπο που μεγάλωσε σεβόμενος την Εκκλησία και τους ιερωμένους και έχει μέσα στον DNA του την φιλανθρωπία) αλλά και τον επιχειρηματία Τζον Κατσιματίδη, που κάνει περισσότερα από όσα επιτρέπει η ιδιοσυγκρασία του.
Καλοί και άξιοι οι άνθρωποι αυτοί αλλά δεν εκπροσωπούν την ομογένεια.
Ας ρωτήσει κάποιος τον Ελπιδοφόρο αν τα χρόνια που είναι στης Η.Π.Α. επισκέφθηκε το σπίτι μιας πολύτεκνης ομογενειακής οικογένειας ή το σπίτι ενός απλού Ιερέως της Αρχιεπισκοπής! Πουθενά δεν πήγε. Μόνο με τους έχοντες και κατέχοντες.
Αν έκανε κάτι από αυτό που προτείνουμε τώρα θα το μαθαίναμε! Γιατί ο Ελπιδοφόρος ό,τι κάνει, πριν το κάνει , φροντίζει να το βγάζει στο διαδίκτυο.
Ο Πρωθυπουργός δεν γύρισε από αλαζονεία την πλάτη στους άρχοντες του Οικουμενικού Πατριαρχείου και στον πολυτάλαντο «φάδερ» Αλεξ Καρλούτσο, έναν από τους πιο ισχυρούς ομογενείς, τον άνθρωπο που είναι ο μόνος που ανοίγει τις πόρτες των πολιτικών στης ΗΠΑ για την Ελλάδα και το κάνει με κάθε πρόεδρο.
Οι σοβαροί ομογενείς είναι απέναντι από τον Ελπιδοφόρο. Ούτε ζωγραφιστό δεν θέλουν να τον δουν καθώς τον θεωρούν απόλυτα αναξιόπιστο αλαζόνα και άνθρωπο ο οποίος αφήνει την υποκρισία να κυριαρχεί στον χαρακτήρα του.
Έκανε Τρισάγιο στον Άγιο Ιερομάρτυρα Γρηγόριο Ε’ και αιτιολογήθηκε ελαφρά τη καρδία ότι εμείς στο Πατριαρχείο δεν τον έχουμε αναγνωρίσει ως Άγιο. Και ο Πατριάρχης αναγκάσθηκε να πει εν Συνόδω (για να περισώσει το κύρος της πρωτόθρονης Εκκλησίας):
-Μα τι λέει; Εγώ κάθε χρόνο στη μνήμη του ανάβω κερί εκεί που ξεψύχησε από τα βασανιστήρια και τον τιμώ ως Άγιο.
Αλλά ο Ελπιδοφόρος αλλού ήθελε να περάσει το μήνυμά του. Και του γύρισε μπούμερανγκ.
Ο Πατριάρχης δίνει μεγάλο αγώνα για το άνοιγμα της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης. Και ο Ελπιδοφόρος θέλει να κλέψει την παράσταση γιατί όπως λένε τα παπαγαλάκια του είναι αυτός , που διεθνοποίησε το ζήτημα από τότε που ήταν ηγούμενος μονής.
Αλλά και εδώ πρόκειται περί μύθου. Το μόνο που έκανε ήταν να μαζέψει αρκετά ο χρήματα από ομογενείς που ποτέ δεν δόθηκε απολογισμός προς τα έξω που πήγαν αυτά τα χρήματα και πως απορροφήθηκαν.
Η διεθνοποίηση της Χάλκης έγινε από τον Πατριάρχη, ο οποίος από την πρώτη στιγμή που ανήλθε στο θρόνο είχε την Σχολή της Χάλκης πρώτη προτεραιότητα.
Και ο Πατριάρχης μπορεί να αγνόησε μέχρι τώρα την σύσταση που δέχτηκε από την υφυπουργό Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου για τον Ελπιδοφόρο. Το γεγονός ωστόσο ότι έφερε στη Σύνοδο το θέμα μιας ιδιωτικής συζήτησης σημαίνει ότι ήθελε να του δώσει ένα μήνυμα. Αλλά ο Ελπιδοφόρος καμώνεται ότι δεν το πήρε.
Και οι άνθρωποί του στο Φανάρι, αυτοί που θέλουν να τον διαδεχθούν (Χαλκηδόνος κλπ) λένε προς πάσα κατεύθυνση πως ο Πατριάρχης δεν θα δεχθεί εντολές από κανέναν και ασφαλώς δεν θα εκτελέσει καμία εντολή, ακόμη και αν δόθηκε από τον Έλληνα Πρωθυπουργό.
Και μπορεί να το κάνουν αυτό από υπερβάλλοντα ζήλο.
Αλλά ο Πατριάρχης ξέρει καλύτερα από τον καθένα ότι δεν συμφέρει στο Φανάρι να τα βάζει με την ελληνική κυβέρνηση.
Την προηγούμενη φορά που το έκανε ήταν επί Πρωθυπουργίας Κώστα Καραμανλή, τότε που ήθελε να ταπεινώσει τον Μακαριστό μεγάλο Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο.
Και ο Πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής του διεμήνυσε με την αείμνηστη Υπ. Παιδείας Μαριέτα Γιαννάκου- που λίγοι πολιτικοί έχουν το ήθος και την παρρησία της- να κόψουν τα «παιχνίδια» εις βάρος του Χριστόδουλου διότι θα δουν την κυβέρνηση όπως δεν θα ήθελαν να τη δουν.
Και ξάφνου άλλαξαν όλα.
Και τότε που έγιναν όλα αυτά ο Πατριάρχης ήταν ακόμη νέος. Δε νομίζω ότι θα ήθελε σε αυτή την χρονική συγκυρία να ξαναζήσει η Εκκλησία μία ανάλογη περιπέτεια.
Θα δούμε αν θα επικρατήσει η αγάπη στον θεσμό ή ο εγωισμός και η φιλαυτία, θανάσιμα αμαρτήματα και τα δύο,τα οποία δεν οδηγούν σε αδιέξοδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου