Τόλμη & Αρετή : Μήπως να ζητήσουμε συγνώμη από τους εισβολείς και καταχτητές μας; Εσκεμμένη παραφωνία, παραπλάνηση γεγονότων από τους Τούρκους Αττίλες.

Κυριακή 4 Αυγούστου 2024

Μήπως να ζητήσουμε συγνώμη από τους εισβολείς και καταχτητές μας; Εσκεμμένη παραφωνία, παραπλάνηση γεγονότων από τους Τούρκους Αττίλες.

Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης 50 χρόνων από την τουρκική εισβολή, η Άγκυρα αποφάσισε να παρουσιάσει ένα προπαγανδιστικό βιβλίο για το Κυπριακό σε σχέση και το τι έχει διαδραματισθεί το 1974

Το προπαγανδιστικό βιβλίο της Διεύθυνσης Επικοινωνίας της Προεδρίας, με τίτλο «Ποιος φταίει; Το σήμερα δεν μπορεί να διαχωριστεί από το παρελθόν», επιχειρεί να παρουσιάσει το ιστορικό υπόβαθρο του Κυπριακού όπως το προσεγγίζει διαχρονικά η κατοχική πλευρά.

Πρόκειται για μια ακραία εθνικιστική και παραπλανητική προσέγγιση των πραγμάτων. Μια εσκεμμένη παραφωνία, παραπλάνηση.

Το γεγονός ότι η παρουσίαση των γεγονότων θα ήταν λίγο- πολύ αναμενόμενα παραπλανητική, αυτό είναι ξεκάθαρο. Δεν αναμέναμε οτιδήποτε το διαφορετικό. Εκείνο, που διαπιστώνεται είναι η συνεχής αναπαραγωγή ψεμάτων από την πλευρά της κατοχικής δύναμης. Μετά από πενήντα χρόνια επιμένει ότι η εισβολή ήταν… νόμιμη!

Το προπαγανδιστικό βιβλίο ως αναμενόταν καταλήγει στο σημερινό στόχο, ο οποίος ήταν ο ίδιος και πριν από 50 χρόνια αν όχι και πολύ πριν. Δηλαδή της διχοτόμησης της νήσου. Δια της αναγνώρισης των κατοχικών δεδομένων, που επιβλήθηκαν από την εισβολή και τη εδραίωση τους με ενέργειες επί του εδάφους.

Διατυπώνεται ο ισχυρισμός «η επιχείρηση (δηλαδή η εισβολή) των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων δεν ήταν κατοχή, αλλά δράση κατά της κατοχής» ενώ το ιστορικό αφήγημα το οποίο παρουσιάζεται στοχεύει στην διαμόρφωση μιας «νέας πραγματικότητας».

Ολα αυτά δεν αναφέρονται για πρώτη φορά. Αλλά ένα δίγλωσσο βιβλίο (αγγλικά και τουρκικά), που είναι αναρτημένο στην ιστοσελίδα της Διεύθυνσης Επικοινωνίας της τουρκικής προεδρίας, πενήντα χρόνια μετά την εισβολή, δεν μπορεί να επιμένει σε ένα ψέμα. Και δεν μπορεί, βέβαια, με υπεραπλουστεύσεις και παραπαληνιτικές αναφορές να κατηγορείται η Κυπριακή Δημοκρατία.

Στην εισαγωγή του βιβλίου ο Ερντογάν ισχυρίζεται ότι «οι αδικίες και οι επιθέσεις που υπέστη η τουρκοκυπριακή κοινότητα, ιδιαίτερα μετά το 1963, αποτελούν κομβικό σημείο για την κατανόηση της τρέχουσας κατάστασης». Δεν είναι τυχαίο, που το βιβλίο εστιάζει κυρίως στην περίοδο 1964-1974. Λιγότερο στο 1974, κι αυτό για προφανείς λόγους.

Η προπαγανδα είναι διαχρονικά ένα εργαλείο στα χέρια των κρατών. Συνήθως αυτή η προπαγάνδα στοχεύει στην ανάπτυξη ενός βολικού αφηγήματος και την ανατροπή εκείνου της αντίπαλης πλευράς.

Στην περίπτωση της Τουρκίας, η προπαγάνδα της δεν λαμβάνει υπόψη καθόλου την αλήθεια. Δεν τους ενδιαφέρει. Φτιάχνουν ένα αφήγημα για να… δικαιολογούν την παρουσία της κατοχικής δύναμης στο νησί.

ΠΡΟΦΑΝΩΣ και δεν υπάρχει δικαιολογία για μια εισβολή και κατοχή εδαφών. Ούτε στην Κύπρο ούτε και οπουδήποτε αλλού.